Cando penso que te fuches, negra sombra que me asombras, ó pé dos meus cabezales tornas facéndome mofa.

Iso o é o que sinto eu despois dos resultados electorais do 1-M. Cando xa pensaba que Galiza aprendera, que sabía que non podiamos pedir menos do que merecemos, voltamos a facer o mesmo, eliximos o desprestixio, eliximos abandoar a nosa lingua xa mancada, eliximos retroceder en temas sociais. É contradictorio que nunha crise económica como a que estamos a vivir os galegos decidamos apoiar á empresa, non o traballador. Non digo que haxa que maltratar as empresas, parvos seriamos se non coidasemos a fonte dos nosos cartos, pero a empresa non titubeará en botar a 50,100 ou 200 traballadores nun ERE pra poder ter un 2% máis de beneficios. Algún día aprenderemos que así non podemos seguir, mentres non o fagamos, seremos a penultima mona do Estado, digo penultima porque como dicía aquel artigo que escribin fai varios meses: ``sempre nos quedará Extremadura´´.